Situatie nog steeds kritiek.
Ronald ligt nog steeds aan de kunstmatige beademing op de intensive care.
Inmiddels maandags nog met spoed onder begeleiding van twee anesthesisten door de mri gegaan.
Uitkomst......beeld is gelijk aan de vorige mri.......niet erger geworden dus als we even positief mogen zijn.
Vorige week zaterdag is Ronald begonnen met een koortsachtig temperatuurtje van 40 graden en dat heeft hij tot dusver tot en met vandaag weten vol te houden. Hier wordt gewerkt, gestreden, gevochten......
Koeldekens, koude doeken......paracetamol......niets hielp.
Totdat er besloten werd om niet meer actief te gaan koelen en ......hij is zondagavond in de normalere Ronald temperaturen beland......zou het dan nu eens normaal kunnen?
Een ander raadsel is een flipperende bloeddruk......veelal veel te hoog......
De hoogste druk gemeten is een bovendruk van 161.......waarmee hij zijn eerdere record van 158 onder invloed van een prednisonkuur weer heeft verbroken.
Inmiddels zijn we bij het 3e bloeddrukverlagende middel beland nadat de 1e twee geen enkel effect leken te hebben op de bloeddruk van Ronald en.......jawel......het lijkt nu zondagavond ook daar iets beter te gaan.
Ronald wordt in de wat normalere omstandigheden ook meer wakker zonder echt helemaal wakker te kunnen zijn. (hij krijgt genoeg medicatie o.a. morfine die hem wat verdoofd houden). De ogen gaan vaker en meer open.....probeert te kijken naar de mooie tekening van Wouter. Hij beweegt meer zijn handen en voeten. Hij heeft zelfs vanavond de knuffels uit zijn bed gegooid en......hij was niet van plan om te gaan slapen! Dus.....Ronalds come back?????
Verder weten we nu wel wat hij heeft en dat de artsen hier direkt goed gegokt hebben met het inzetten van de juiste medicatie.
Hoe het verloop verder is, is ook voor de artsen een groot vraagteken.
Vergelijk het maar dat we nu een soort Parijs Dakar woestijnrally aan het doen zijn......je kan alleen maar hopen en je best doen om er redelijk doorheen te geraken......Er is geen ANWB te bekennen laat staan een richtingsaanwijzer.
Alleen kalmte kan u redden zeg ik wel eens......en we proberen zoveel mogelijk Ronald zijn rust te geven.
Hij zal best wel een stevige hoofdpijn hebben!
Dit is een lange lange strijd......die hoe langer hij duurt steeds meer in ons voordeel kan gaan werken.
Vooralsnog geen grote veranderingen.....het zijn de kleine plusjes die we boeken......die hoop geven.
De strijd is nog lang niet gestreden en beslist!
